Bazı sevgiler vardır,
İçinde dururken bile ürkütür insanı.
Yaklaşmak istersin, ama adım attıkça düşeceğinden korkarsın.
Gözlerin hep onu arar, ama bakmaya cesaret edemezsin.
Bir selamla var olur,
Bir suskunlukla kaybolursun.
Ben seni böyle sevdim…
Adını her harfine kadar ezberleyerek,
Ama sesime değdirmeden.
Her cümlende kendimi arayarak,
Ama seni yormadan.
Senin beni sevmeni istemiyorum,
Ama beni itme…
Ne olur itme.
Gidemem çünkü.
Gitsen bile ardından donar kalırım,
Bulunduğum yerde, hiç kımıldamadan.
Sadece bir kenarda durayım,
Sana değmeden,
Ama senden de kopmadan…
Sen benim için rüzgâr gibisin,
Özlemim hep yüzüme çarpar,
Ama tutamam.
Ellerimi uzatsam kaybolacaksın diye,
Hiç uzatmadım.
Sana gelmeyi değil,
Gitmeyi bilmeyen biriyim ben.
O yüzden,
Sevdiğim için değil,
Kaybetmekten korktuğum için böyleyim.
Ben seni korkarak sevdim…
Ama belki de,
Sen gitmeden önce ben giderim.
Sensiz bir dünyayı görmek zorunda kalmam,
Ne adını fısıldarım, ne yolunu beklerim.
Sessizce çekilirim bu hikâyeden,
Ve sen hiç bilmeden,
Ben seni, orada sevmeye devam ederim…
ilhan erzen
İlhan ErzenKayıt Tarihi : 5.4.2025 13:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!