Ben çocuklar gibi sevdim.Devler gibi acı çektim. Can Yücel'e
Korkak kalemim ne zaman yazsa
İçimden kopardığı ile kalır
Elimden aldığı bilincimi
Oradan oraya savurmaya başlar.
Ölümü düşündürür apansız.
.
Aştığım noktada bulabilsem kendimi
Engin olur bulut koyardım adımı
Gömülü müydüm, yoksa !
Çıkmaya mı çalışıyordum.
Bilemiyorum yeniden ölmeye mi..
.
Kalbim mi ölmeliydi, ben mi !
Kalemim mi susmalıydı,yüreğim mi...
Kayıt Tarihi : 16.8.2001 19:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!