Ben yalnızlığa mahkumum
Hem de isteyerek
Yıllar boyu ümitlendim istedim
Biliyorum ki hiç gelmeyecek
Ben yalnızlığa mahkumum
Ki bu çile bitmeyecek!
Yaş otuzbeş demiştin,
Yolun yarısı
Biz elliye geldik
Bitiremedik yarışı
Geriye ne kaldı ki
Kim kaldıracak bu naaşı
Şarkılarla yaşıyorum
Elem keder bir arada
Hayat denilen şeyi
Nalet bilirdim,görmedim,bilmedim
Aşka düşmeden
Zehir zemberek gibi
Birkez daha aşık oldum sana
Ta ki,yıllar sonra
Öyle,buruk buruk
Karşılaşınca,
Görünce, bir de beni yıkılmışçasına
Anladım gözlerinden
O'dan başladım şimdi bu hayata
1 başıma çaresiz
2 lemdi bu hayat yaşanmıyordu
3 ümüz yaşayacaktık hani ömür boyu
4 tarafımdan sardılar beni
5 kuruş parasız bıraktı, beni o serseri
Annem
Annesini bekleyen yavru kuşlar gibi
Sana hasretim anne
Aşın ekmeğin suyun
Ne tatlıydı anne!
Önümde deniz,
Bir akşam vakti
Hava,yavaş yavaş kararmakta
Elveda der gibi güneş,
Gitmek istemezcesine
Yavaş yavaş batmakta,
Bense Ölecek adamdım.
Ardına dek açtım kapımı
Yaşamak dediğin buysa eğer
O ilhamı biraz da bana da ver!
Mum ışığı mutlulukların
Ben artık, eski ben değilim
Dört mevsimi yaşıyorum
Sanma ki yıktın beni
Unutma ki
Yıkamaz beni yıllar
Bana öyle vurdun ki
Yatağına yatıp
Masal anlatılan çocuklar gibi
Sana Kendimi
Coşkumu anlatıyorum
Sen beni dinlerken içtenlikle
İçimden uyumasada
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!