Kör Yusuf Şiiri - Birkan Demirci

Kör Yusuf’um dipsiz kuyularda,
Sesim yankılanır taş duvarlarda.
Elim uzanır, tutunacak dal yok,
Gözlerim açık, ama ışık yok.

Gecem karanlık, gündüzüm loş,
Yollar sis içinde, umut sarhoş.
Kime seslensem, yankı döner,
Kime güvensen, gönül söner.

Yorulmuşum, yollar yokuş,
Dost sandıklarım vurgunmuş.
Dünya büyük ama dar bana,
Bir ben kaldım kendi başıma.

Varsın olsun, elbet bir gün,
Güneş doğar şu kör gözüme.
Yusuf gibi çıkarım kuyudan,
İhanetin içinden, özümle.