Kör Talih.... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Yorgun bir bakış çizdim gölgeme
Üşüyen yağmur damlasını avcumda ısıtarak
Rüzgarın yükünü sırtlarken omuzlarım
Tüm kıyılardan sessizce çekildi sularım
Kumdan yapılma bir kaleyi yıkarak...

Gölgem, sancı
Damla, hüzün
Rüzgar, kaybolan yüzün
Sonra sahile vurdu sızım
Dalgayla boğuşarak...

Kendime sövüp giderken sokakta
Mavi bakışlı bir çocuk geçti yanımdan
Çocuk işte, bulutun en sevdalısı
Elinde uçurtması
Ayağında eskiden kalma ayakkabısı
Gülüşünü sapladı yüreğime kaçtı!
Kan içinde kaldı öfkemin yarısı...

Ayak izlerim kaldırım yosması
Akşamcı sofralardan kalma cigara
Takılınca gözlerim bulutlara
Hatırladım! !

'Kavganın en zor anında
Gökyüzüne bakmayı sakın unutma! ! '

Ne çok özlemişim insan olmayı meğer
Dedim ki değer! Verdim sırtımı toprağa
Doya doya ağladım....

Hep gidenleri sevdim nedense
Susamadım On yedi yaşın katline
Sevemedim Eylül denen kancık mevsimi
Bileğimden tuttu ama, sıkamadı kelepçe
Yüreğimin sesini..

Hatırladıkça gülümsemesini
Dar ağacının gölgesine bastım küfürü geçtim! !

Üşüdü tabloda çıplak kadın
Acemi ressam, karıştırdı renkleri
(Arsızlığın resmini çizerken adın
Alkış tuttu mazine bahar kelebekleri...)

Hep gidenleri sevdim nedense
Hasat mevsiminde yalnızlık biçtim
Bir de sevdaya düştüm vakitsiz

Kör olası talih!

Bende kalanı değil de,
Benden gideni seçtim........