Kör Sabahların Rengi Şiiri - Ayhan Yaymaz

Göçe hazırlıyorum içimdeki bütün kuşları
Kök salmış acılara inat
Sensizliğin kör sabahlarına bir renk arıyorum.
Sesinde saklı o maviyi
Kalbimin közlerine serinlik diye sürüyorum.

Öğreniyorum
Kırılmış bir kanadın alın yazısı değil artık bu.
Dizlerim titrerse de düşmemeyi
Yollara boyun eğmeden yürümeyi
Geceyi susturmaya değil,
Karanlıktan kendime bir umut devşirmeyi
Günden güne yeniden öğreniyorum.

Ve yaşıyorum işte
Bağrıma taş değil, bütün ömrümü koyup
Kedere kapı olmayı değil, kederi kapatmayı seçip
Bir çocuğun düşünde saklanan o isimsiz kahraman gibi
Umudu sofraya getiren o küçük mucizenin
Karanlığımı sabaha çeviren nefesini içime çekiyorum.