Kör Şiiri - İbrahim Talha Ateş

Artık bir körüm ben, hiçbir şey görmeyen,
Duyduklarını anlamayan, sade öyle hisseden.
Sinop'ta bir mapusta, dosta acı söyleyen,
Ankara ayazında hırkayla bekleyen.

Keramettir ama gece görsemde bir ışık;
Gidip geliyor hep, sanki köylerde bir aşık
Mapusta olsamda vurdu beni ihtiyarlık,
Ölüm, içinden çıkılamaz bir bataklık.

Ne zaman güvenilir oldun be Adem?
Çaresiz kalsan söylersin Zahidem
Çaresiz kaldığınıda görmedim sahiden
Ama bir kere sana güvenmedim hakkaten.

Şevklenmesin hiçbir zat,
Çekip gitti mevsimler,
Onlar kimi dinler?
Ama bir gün dönecekler.

Döndükleri gün öyle gündür ki;
Sokaklarda düğünler
Ama kim ne derse desin
Çekip gitti mevsimler.

Ama herkes bilsin ki
Onlar bir gün dönecekler.