Kör… Şiiri - Burak Özdemir

‘Gözlerimi kör etti ışığın…
Göremiyorum artık seni..’
İnceden çiselerken aşk gözlerinden
kağıt helvama,
ve ucundayken tam da bir bilinmeyenin
o en güzel ve
o en bilinmeyen zamanda,
dönüşün yoksa ve hatta o dupduru sudan
bir adım da olsa geriye,
Ben’im kader..
Ben’im yazı..
Ben’im şimdi bu yerde ki
bildiğin en acı sızı..

Cümleleri tanıdık..
Elleri elim…
Kokusu ben..
Sesi sesim…
Hevesi hevesim..
Kırgınlığı ölüm..
Sevinci ben..
Günah gibi işliyor içime..
Acı gibi hatta..
Ve korku gibi hapsediyor çarem
tüm benliğimi..
Düşman değilim ben..
Sadece;
‘Gözlerimi kör etti ışığın…
Göremiyorum artık seni..’