Köpek Balığı Şiiri - Nisan Bedia Sağdıç

Yokluğuda Erciyes'te eridi karlar, çamura bulandı
Bozkıra gömdük bu gece, bende kalan son hatıranı
Bir kurşunu bende, kalanı sen gibi toprakta kaldı

Gittiğinden beri,

Bana salıncak yaptığın o ağacın altında
Aynı iple boğduğumuz o günahsızın ahıyla

Beni yaşatmaya söz verdiğin binlerce güne inat
Hasretinle her gece binlerce kez ölüyorum

Dantel bezeli fanusumdan beni alıp attığın o okyanusta
Bir başıma binlerce köpek balığından kaçıyorum

Tetikteki el benim deyip yaşlarımı sildiğin o geceye inat
Gözümü kırpmadan senin için tetiği ben çekiyorum

Kapımdan giden arabanın sesine uyandığım o güzel sabahlara inat
O ağacın altında fotoğrafına bakıp, hiçlikle konuşuyorum

Sana hasretimi sensiz, bana bile anlatamadığımdan
Kahrolası kağıda iki satır cümle bile yazamıyorum

İsmimiz yanyana geldiğinde, bir kedinin fareyle oynadığı gibi
Şehrin abileriyle oynadığımız o günlere inat

Bir mezar taşının üstünde yazılı ismine bakıyor
Sözümü tutamayıp, her seferinde ağlıyorum