Kopardın Tenden Canı Şiiri - İmdat Gümüş

Gökdelenler öperken bulutların karnından
Umutla beklerken ben habersizdin yarından
Gününü gün ederken kısa günün kârından

Kopardın tenden canı savurdun yâd ellere
Ahım yerde mi kalır? Sor da bak o yellere

Vurur deniz dalgası köpüren şu gönlüme
Dalga vurdukça yanar meydan okur ölüme
Kendim yıkılmaz sandım düştüm kendi gölüme

Kopardın tenden canı savurdun yâd ellere
Viran edip de bağım hasret koydun güllere

Aynalara koştum da güldüler ahvâlime
Eller bile iç çekip ağladılar hâlime
Sırrımı çözmek için sorman beni âlime

Kopardın tenden canı savurdun yâd ellere
Her şey kabulüm amma düşürdün ya dillere

Senin için en tatlı hülyalar kurarken ben
Gecenin zifirinde rüyamda ararken ben
Bir tebessüme dahi şükredip kanarken ben

Kopardın tenden canı savurdun yâd ellere
Göz kırpmadan kıyıp da sürgün ettin çöllere

İşim Rahman’a kaldı yürek elden gidiyor
Lütufta bulun canan ruhum el aman diyor
İstersen her gün beni dağlar aşırıp da yor

Kopardın tenden canı savurdun yâd ellere
Feryadım arşa çıktı şimdi bak o küllere