Konuşman Şiiri - Mustafa Sert

Sen konuşunca
Duruyor zaman
Hapsoluyorum
Dudaklarının arasına
Müebbet versinler
Kalayım hep orada
Senin konuşman
İzlerken içinde olduğum
Bir film gibi
Hiç bitmesin istiyorum
Biterse, başa sarıp
Tekrar tekrar
İzleyeyim diyorum
Sen konuşunca
Değişiyor boyut
Dudaklarının her kımıldaması
İnsanı alıyor bu dünyadan
Götürüyor başka diyarlara
Sen konuş
Dursun Zaman
Sen konuş
Orada kaybolayım
Bulunmamacasına
Sen konuş
Ben dinleyeyim
Nefesim kesilene kadar.