Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Ben, çamurdan yoğrulmuş ilk su,
kerpiç bir duvarın gölgesinde serpilmiş bir sessizliktim.
Annem, sesini kuş tüyüne bağlayıp gönderirdi sabahlara;
ben de gidişleri öğrenirdim,
gelmeyen ayak seslerinin boşluğunda.
Bir gün, şehrin başka ucuna taşındım
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta