Kömür Gözlüm Şiiri - Hüseyin Özçelik

Baharı bekliyor açar çiçekler
Dalları süsler uçar böcekler
Her mevsim elbet zamanı bekler
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Renklere bürünür çiçek dallarda
Gayreti edası arı ballarda
Beklerim seni ben kalma yollarda
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Çiğdem nevruz yine açtı çiçeği
Ağları süslüyor bak örümceği
Renklere bürünen gör kelebeği
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Kora döndü aşk odunda yanarım
Nehir gibi dertli dertli çağlarım
Bozuldu düzenim talan bağlarım
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Günleri unuttum sayamıyorum
Gülleri sevmeye kıyamıyorum
Hayattan bir lezzet alamıyorum
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Kar taneleri yağar üstüme
Gönül hasret eyler sevgi dostuna
Kara kalem çekmiş felek bahtıma
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm

Hüseyin’im böyle gelip geçiyor
Hasret hançer oldu sevgi biçiyor
Dost dostundan artık eli çekiyor
Umudum yitmedi gel kömür gözlüm