Komşu Şiiri - Erdal Üstündağ

Bir ekmeği bölüşebilmektir
Bir tas çorbayı bölebilmektir
Aç komşuyu doyurabilmektir
Abes secdeye gitmek değildir
Bir insanın komşusu bu demek
Evden her yöne kırk ev demektir
Komşuyla güzelce geçinmektir
Kötülükleriyle de sevmektir
Bacımın iki çocuğu vardı
Yalnız başına büyütüyordu
Yakacak kömür alamıyordu
Soğuklarda tir tir titriyordu
Komşuları ilgilenmiyordu
Çocukları her gün üşüyordu
O saç kurutma makinasıyla
Teshin etmeye çalışıyordu.
Komşuları yok muydu bacımın
Bacım dayanamadı hayata
Bacım intihar etti sonunda
Şimdi için sızlıyor bacıma
Görmezden geldiniz cimrilikten
Neden vermediniz aşınızdan
Bacım aşırmadı onurundan
Rabbim affetsin asiliğinden.