Kommagene Destanı Şiiri - Zilan Ecevit

Kommagene Destanı

Ey tarih dinle, ey rüzgâr taşı,
Fırat’ın kıyısında yükseldi başı.
Kommagene’ydi adı, iki dünyanın,
Doğu’nun, Batı’nın, kutlu zamanın.

Antiochos çıktı, tanrılarla eş,
Soyu Pers’ten gelir, İskender’le beş.
Dağların zirvesi oldu taht yeri,
Göğe uzandı taş, ebediyet eri.

Zeus’la Oromasdes kardeş kılındı,
Güneşle Mithras ışığa salındı.
Herakles’in kudreti, aslanın gücü,
Kartal kanadında yazıldı sözü.

Heykeller sustu, fakat dağ haykırır,
Gecede yıldızla anılar akır.
Roma geldi, aldı tacını elden,
Ama taşlar kaldı, sonsuzluk dilden.

Ey Nemrut’un doruğu, taşın destanı,
Göklerle birleşir kralların anı.
Kommagene ölmez, kalır yüzyıllar,
Çünkü taşta yaşar, çünkü gökte var