Kolonlar Şiiri - Mehmet Habip Güney

İnsanlar başında.
İnsanlık başında.
Kapıyı aç,
Söylenmeyecek sözüm var
Kül dağ başında.
Gökyüzündeyim,
Kocaman,
Aya bak.
Gök yüzünde,
Gözünde,
Gidilecek yerim.
Kararmış yeşil
Hal hal başında.
Bizden geçti,
Göz bebeğim.
Yarıda kaldı,
Deniz kokusu.
Yol bozuk,
Kedi tüyü,
Yürüyelim...
Yalanlı masallar,
Saçların dağılmış.
Ağrılı karnın,
Cahilinim,
Tanırım seni...
Susmalı belki,
En başında.
Duydum, varsın dişlisi paslı dünyanın, dönme umutlarında. Varsın, her güzelin ham tohumunda. Varsın, göç mevsimi benekli kuşların güçsüz kanadında. Varsın, olmasın sabahın sekiz bucuğunda göz kapaklarımda. Varsın olmasın olma. Varsın, olmalısın yorgun bedenimin koynunda, duvarsın yolun başında...

MEHMET HABİP GÜNEY