Kollarında Unutulmak Şiiri - Muhammed Ya ...

Geldim…
Bir yokuşun en sonundaki nefes gibi,
Tükenmiş, suskun, paramparça…
İçimde yankılanan bin sessiz çığlıkla geldim sana.

Bir yüz aradım yıllarca,
Sıcağında küllenmek isteyen bir yangın gibi.
Her adımda eksildim,
Her umutta biraz daha kırıldım.

Tut ellerimi,
Söz söyleme, sus…
Anlatacak gücüm yok artık,
Sadece yüreğine yaslanmak istiyorum bu kez.

Bütün ışıklarımı kaybettim,
İçimde ne varsa karanlığa aktı.
Ben artık bir dua gibiyim dudaklarında,
Ya da bir şiir… Sessizce ağlayan.

Beni anla,
Çünkü kelimeler yetmiyor anlatmaya.
Beni sev,
Çünkü başka hiçbir sevgiye inancım kalmadı.

Koy başımı dizlerine,
Bırakayım gözyaşlarımı usulca.
Unutayım bu dünyayı,
Ve kendimi…
Sadece kollarında unutayım.