I.
İnsan, doğduğunda bir koku bırakır; toprak onu bu kokudan tanır.
Sonra bütün hayat, o kokuyu başkasına çevirmek için harcanır:
parfüm—kendi kokunun üstüne sürülen maske,
dua—kokunun göğe yazılan açıklaması.
İkisi de aynı şeyi ister: kim olduğumu affet.
Deniz durgun göl gibi, gitgide genişliyor
Sular kayalıklarda nurdan izler işliyor,
Engine sarkan gökler baştan başa yıldızlı..
Şimdi göğsümde kalbim çarpıyor hızlı hızlı.
Göklerden bir yıldızın gölgesi düşmüş suya
Devamını Oku
Sular kayalıklarda nurdan izler işliyor,
Engine sarkan gökler baştan başa yıldızlı..
Şimdi göğsümde kalbim çarpıyor hızlı hızlı.
Göklerden bir yıldızın gölgesi düşmüş suya



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta