Kokun sinmiş her yere Şiiri - Ertuğrul Bey

Bilmiyorumki ne var bu şehirde
Mıknatıs gibi çekiyor kendine
Burnumun değdiği her yerde
Mis gibi bir tadı varki birde
Deli ediyor..kokun sinmiş her yere

İlaç oluyorsun kokladıkca
Tedavi ediyorsun düşündükçe
Bir kelimesin birde hece
Derin bir kokun var yayıymış göğe
Mutlu ediyor.. Kokun sinmiş her yere

Akşam üzerinin koşuşturması içinde
Çocuklar oynuyor bahçelerde
Elinde bir baston yaşlı bir dede
Abdest alıyor bak camide
Susturuyorsun herşeyi kokun sinmiş heryere

Birazdan hava kararır sonrası gece
Ben kokundan ayrılamam o elimde kelepçe
Bir şarkının huzur veren nağmesinde
Zılgıt çektiriyorsun nedensiz sebepsizce
Sonra Şiir oluyorsun kokun sinmiş her yere

Gözler bir yerde bir pencerede
Ev halkı acıkmış yemekler tencerede
Aklım fikrim kalmış ya sende
Tüm kokular bir bir kayboluyor nedense
Mest ediyorsun kokun sinmiş her yere

Ne kalpteki agrı ne tansiyon ne şeker
İnsan seve seve bu yolları çeker
Doktormusun nesin iyileştiriyorsun
Tüm dertler bak bitiyor teker teker
Keyf veriyorsun kokun sinmiş her yere