Kokuluca Baba Şiiri - Sadık Kocabaş

Yüce dağların başını gezmiş,
Gelmiş buralara postunu sermiş.
Havaya miski kamber kokusu vermiş,
Kumandanlar başı kokuluca baba.

Doğama dokunan bulur belasın,
Ağacımı yakma, sen de yanarsın.
Dertlerine sonra hekim ararsın,
Dermanı verende kokuluca baba.

Çamların uludur, güneş gözükmez,
Kökleri toprağından asla sökülmez.
Ziyaretini yapanın boynu bükülmez,
Tabiatın ta kendisi kokuluca baba.

Müşküle düşküne gönül açarsın,
Gönlünü açanlara ışık saçarsın.
Dar da yamaçta elimizi tutarsın,
Çaresiz bırakma kokuluca baba.

Süleyman Derviş'i komşu eylemiş,
Hodulca Baba'ya selam söylemiş.
Yağmuru, suyu eksik etme demiş,
Gözünü sevdiğim kokuluca baba.

Kurbanı kestik, lokma aşınla doyduk,
Yerini düzenledik, masalar koyduk.
İlhamınla aşkınla kalemsiz şair olduk,
Elini çekme bizden kokuluca baba