Koca Usta (çolak Mehmet)

Köyde karşılaştık Mehmet ustayla,
Bahçeye giderim bak yeğen dedi,
Dedim bırakayım gel arabayla,
Zahmet vermeyeyim ak yeğen dedi.

Dedim ne zahmeti kurban olayım,
Seni nerde arayayım bulayım,
Dedi dur kazmamı alıp geleyim,
Sende az kenara çık yeğen dedi.

Elinde değnekle bahçeye daldı,
Ağacın dibinden bir şeyler aldı,
Durakladı soluk soluğa kaldı,
Bizim nefes biraz sık yeğen dedi.

Bindi devam ettik bahçeye doğru,
Aynadan göz attım yanmıştı bağrı,
Dedim hastamısın varmıdır ağrı,
Olmazmı! çok şükür çok yeğen dedi.

Ben hal hatır sordum şöyle usuldan,
O bahsetti asaletten asıldan,
Sohbet ettik eski yeni nesilden,
Şimdi hatır gönül yok yeğen dedi.

İnsanlara yardım için baş koydum,
Her yapının duvarına taş koydum,
Soframıza helalinden aş koydum,
Olmadım kimseye yük yeğen dedi.

Muhabbet bitmeden vardık sorbana,
Sağda Göynükkışla solumda Çuna,
Bir resim çekildik böyle yan yana,
Beş dakka şuraya çök yeğen dedi.

Öylesine tatlı yarenlik vardı,
Üç gün devam etsek gelmezdi ardı,
Açtı tabakayı bir tütün sardı,
İçiyorsan sende yak yeğen dedi.

Oturduk toprağa düzelttik yeri,
Az daha konuştuk ileri geri,
Dalmışız, arkadan düt dedi biri,
Arabanı yoldan çek yeğen dedi.

Çektim arabayı sağ olsun canın,
Özhaniye bir hatıra bu anın,
Ayrılırken son sözüydü ustanın,
Uzun ömür versin Hak yeğen dedi.
Özhani.