Eline, beline, diline sahip ol,
koymadığını alma,
görmediğini söyleme, incinsen de incitme;
döktüğünü doldur,
ağlattığını güldür,
yıktığını yap!
Yanlış söz söyleme,
yanlış yatakta uyuma,
yanlış eşikten girme,
elini yanlış cebe atma.
Mazluma zulmeden
Eksiğini kusurunu hatasını görmeyen
Maddi manevi zarar veren
Verdiği zararın hesabını vermeyen
Döktüğünü doldurmayan
Ağlattığını güldürmeyen
Yıktığını yapmayan köpektir
Safım,
Masumum,
Bir köpeğim ben,
Toprağa yattım, göğe bakmam,
Dişlerim vardır ama dua etmem.
Ne eylediğimi bilmem,
Şuursuzum bilincim yok, aklım yok
Sadece içgüdülerim var
Ne çaldığımı, ne kırdığımı,
Zarar mı verdim bir cana?
Ben bilmem.
Çünkü henüz
“Ben” değilim.
Bu beni hayvan yapar
Sonra bir gün
Bir göz, gözümde durdu.
Bir çığlık, içime çöktü.
Bir can, elimden kırılmıştı.
İlk kez
Ne eylediğimi fark ettim.
İyinin adını,
Kötünün sancısını
Öğrendim.
O vakit
İnsan oldum.
Bir gün,
Baktım gözlerine bir serçenin,
Titredi içimde koca bir “eyvah”!
Yaraladım mı kalbini bir çocuğun?
Korkuttum mu gölgesini bir kadının?
Eylediğimi fark ettim.
İyi nedir, kötü nedir?
Bilmem ama
Bilirim ki dokundum.
İşte o an
Hayvanlıktan çıktım,
İnsan’a vardım.
İnsanlık, fark etmekle başlar.
İnsanlık, utanmakla başlar.
İnsanlık,
"Ben ne ettim?" diyebilmekle başlar.
Ama yetmez.
Sonra
Yaraladığımı sardım,
Kırdığım kalbi onardım,
Yüzüne bakamadığım her canlının
Rızasını aldım.
Özürlerim gözyaşım oldu,
Helâllikler ekmek gibi bölündü.
Nefsimden, kinimden, kibrimden
Arınırken
Bir ses duyuldu içimden:
“Sen artık
Kızılbaş’sın.”
Çünkü
Zararını tazmin edendir Kızılbaş,
Rızayı gözetendir,
Canı can sayandır.
Sırtını değil, gözünü sıvazlayandır.
Ben artık
Ne köpeğim, ne sadece insan:
Ben
Kul olmuş bir Kızılbaş’ım.
Bir cana zarar vermişsem,
Malına, ruhuna, onuruna
Gözüne ya da duasına...
Gidip derim ki:
"Can, ben sana zarar ettim."
O der ki:
"On bin lira verirsen razıyım."
Veririm.
Çünkü hak onundur.
Çünkü rıza onun kalbindedir.
Veririm ki
Vicdanım alnıma secde olsun.
O der ki:
"Ben senden razıyım,
Allah da razı olsun."
O vakit
Ben artık sadece insan değilim...
Ben artık
KIZILBAŞIM.
Kızılbaşlık,
Bir mezhep değil
Bir kemâlattır.
Aklı olan,
Vicdanı olan,
Sevgiyle bakan
Ve hakkı tazmin edenin
Ahlâkıdır.
Çünkü biz biliriz:
Aklı olan İNSAN’dır.
Vicdanı olan İNSAN’dır.
Rızalık gözeten İNSAN’dır.
Alınteriyle helâl kazanan İNSAN’dır.
Hatasını gören,
Gönül alan,
Gönül alanla Allah arası açılmaz.
Köpektim — bilmedim.
İnsan oldum — bildim.
Kızılbaş oldum —
Rıza aldım.
Dünya Yükünün Hamalı
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 07:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Akla mantığa bilime fenne yakın olana İNSAN denilir. Sevgi merhamet vicdan ahlak sahibi olana İNSAN denilir. Hak hukuk adalet rızalık yolunda olana İNSAN denilir. Alınteri dökerek emek harcayarak iş değer emek üreterek helal kazanç elde edene insan denilir. Bir insanım eksiğim kusurum hatam var Bir insana maddi manevi zarar verdim "On bin TL verirsen senden razı olurum." dedi zarar gören Veririm istediği parayı "Ben senden razıyım Allah'da razı olsun." dedi O zaman rızalık almış olurum O zaman Kızılbaş olurum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!