Kızılay. Şiiri - Erkan İnce

Karanlık çöktüğünde,
Bir el uzanır sessizce.
Yaralı bir gönüle merhem,
Üşüyen bir bedene sıcaklık olur.
O el sensin,Kızılay.

Bir damla kan,
Bir tas çorba,
Bir battaniye,
Bazen sadece bir gülümseme...
Sen,insan olmanın özüsün.

Afet gelir ansızın,
Toprak yarılır,
Gözyaşı akar.
Sen çoktan yoldasındır.
Omuzunda umut dolu çantalar,
Kalbinde binlerce insanın duası.

Sen sadece bir kurum değilsin,
Geçmişten bugüne,
Bir iyilik nehrisin.
Hilalini taşırsın göğsünde gururla,
Ve her darbede,
Daha da büyürsün.

Bir çocuğun yüzünde gülüş,
Bir annenin yüreğinde huzursun.
Sen,sessiz kahramanların adısın.
Sen,Kızılay’sın.
Sen 157 yaşında,
Köklü bir iyilik ordususun.