Kız Çocuğu Şiiri - Önder Kali

Caddeler ıslak,
yeni yağmış yağmur,
toprak neşeli,
nemli...
Hava puslu,
soğuk,
uykulu...
Sokak ortasında bir kız çocuğu...
Daha yedi yaşında,
dağılmış saçları,
gözleri dalgın,
utangaç,
öfkeli...
Aklı belki oyunda,
belki evinde;
ama
onlar çok uzaklarda.
Üşümüş elleri
yırtık hırkası sırtında,
önünde baskül,
torbasında mendil,
kalbinde umut.
Kazanıyor hayatını
ÇOCUKLUĞUNU SATARAK!

Bakıyor,
yanı başında dönen
atlıkarıncaya.
Oysa,
binmiş çocukluğunun atlıkarıncasına
geçiyor hayatı.
Bükmüş boynunu,
daha yedi yaşında bir kız çocuğu;
utandığından değil
YOKSULLUKTAN...

Nisan 2003