Demek ki aldattın Durmuş’um beni?
Şehirden, şehre kaçmandan belli.
Bıldırdan fikrini anladım emme;
Eşeklik bende ki; sana kıymadım.
Daşoğ’un Musa da gurbete gitti.
Vapura binmeden mektubu geldi.
“Özledim biricik karımı”demiş,
Karakış gelmeden götürecekmiş.
Yetmedi sarı ineğin tezeği,
Dağlarda dolanıp keven getirdim.
İç içe geçirdim gündüz, geceyi,
Ekini herkesten önce bitirdim.
Koç ayında Mevlit yaşına değdi.
Bir büyüsün; koyun, kuzu yayacak,
Yetimlik oğlanın boynunu eğdi,
Babasını yolda karşılayacak.
Şehirde sinema akşam pek şenmiş,
Filim kızlarına artist denirmiş,
Alemin yanında öpüşürlermiş,
Onlar mı bağladı yoksa, Durmuş’ um?
Ne biçim severdin hemi, yahniyi?
Sensiz yemek boğazımdan aşmıyı,
Babukko, tarhana yalnız yenir mi?
Dört gözle beklerim herifim seni.
Not:(Bıldır=geçen yıl)
İsmail Yılmaz ÇamşıkKayıt Tarihi : 24.2.2007 03:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anadolu’nun yoksul bir köyünde öğretmenlik yapıyordum. Orada sonbahar mevsimi gurbet demekti. Ürününü kaldıran gençler toprağa kar düşmeden mitilini alıp gurbete çıkıyor, baharla birlikte tarım işleri başlar, başlamaz köylerine geri dönüyorlardı. Kalıcı bir iş bulabilenler ise oraya yerleşiyorlardı. Yani büyük kentlere ve yabancı ülkelere gidişin yoğun olduğu bir yıldı. Şiirde adi geçen Durmuş Belçika’da bir döküm fabrikasında işçi olarak çalışıyor, karısı Kıymet dört çocuğu ile yalnız başına köyde kalıyordu. Durmuş önceleri karısı Kıymet’e para ve evine öteberi gönderiyormuş. Sonraları parayı kestiği gibi, mektupta yollamaz olmuş. Zavallı Kıymet en küçüğünü kucağına almış, değer ikisini de yanına alarak üç küçük çocukla okulda yanıma geldi. Kocasının Belçikalı bir kadınla birlikte yaşadığını duymuş. Perişandı. İlgili yerlere dilekçe yazdırmak istiyordu. Kendini tutamıyor, ağlıyordu. Hiç değilse kocasına ödenen çocuk parasının kendisine ödenmesini istiyordu. Bu şiiri Kıymet’ ten esinlenerek oranın söyleyişi ile yazdım.
TÜM YORUMLAR (1)