Kıyısız Bir Vedaydı Şiiri - Seyrani Göl

Geceye eğilmiş bir hayal gibi
süzülüyorsun düşlerimin kıyısına.
Adını anmıyor artık yüreğim,
ama rüzgâr hâlâ seni fısıldıyor.

Savrulan yapraklar misali
anılar uçuşuyor içimde.
Ne bir sıcaklık kaldı dokunuşunda,
ne de umut taşıyan bir iz.

Sen gittin, ben kaldım,
arada un ufak bir mevsim:
hazan.
Toprağa düşen her sessizlik
bir veda gibi yankılandı içimde.

Küllerimle konuştum bir sabah,
"Yanmak kolaydı," dedim,
"ama sönmek... işte o zor olanmış."
Şimdi ateş yok, ne kıvılcım ne kor.

Yine de
rüzgârla gelen bir gölge gibi
yokluyorsun uzaklıklarımı.
Ben susuyorum, sen esiyorsun,
bir zamanlar sevda dediğimiz yerde.
S.GÖL