Kıyamet Şiiri Şiiri - Nebican Kul

Kimse değilsin, yalnız bir imge.Görünmyen dahi muamma,
Kendi içimde, silüetsiz hayallerimle tecritte,
Manzaramda nur tanen, ruhumla bir değişmekte

Salt kara benliğimde illegal ak bir nesne.
Tenimin kıvrımlarında dolanan, hayasız zerrelerimde mevki bulan bir leke,
Günahkar mısralarımdaki apansız sille

Hayal girdabım, düş hududum, barıştım kendimle
Anlaşmam mevtimle.Haddim, ölümlerimi kurgulamak
Mahiyetimde bir dur işareti, ve de tayf içinde genellikle

Kimse değilsin, ama yok da değilsin.
Teşbihte velhasıl, zebani ben, o ise melake
Cebelleşirken bu halimle, her atadığım Kıyamet Şiiri nde...