Kıyametten söz edilince gülenleri
                     kahkaha atanları gördüm
Sanki hayal dünyasıydı yaşadıkları
                                    fantazi bir yaşam
Onlar hayal dünyasında yaşayadursun derken
                                            kıyamet kopacaktır bir gün
Kıyamet kopunca insanlar
                             yıldızlar ve dünya şaşkınlaşacaktır elbet
Yıldızlardır ışık saçan dünyaya
                            kıyamet günü ışıklar sönerse
                                                   gök kubbe yarılırsa	
                                                          dağlar ufalanıp toz olur savrulursa
Her şey şaşkınlaşacak elbet kulakları sağır eden ses geldiğinde
İnsanlar o gün kaçacak
                       annesinden
                              babasından	
                                     eşinden
                              çocuklarından
Ve yeniden diriliş beklentisi olsa da nafile? 
Kim diriltecek insanları kim hayata döndürecek? 
Kim mi? 
İnsanları ilk kez yaratan o Yüce Varlık diriltecektir
Ama ne zaman? 
Elbette çok yakındır 
Ah o insanlar eline, beline ve diline sahip olsalardı
Belki kıldan ince, kılıçtan keskin yoldan geçebilirlerdi
Kayıt Tarihi : 3.7.2014 08:10:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!