umuda gül koklayamamış
yüreği çarpmamış yarının coşkusuna
güneşin ışınları tenini okşayamamış
yüzü dönmüş ışıksız mağaraya
şefkat yağmurlarından damla bulaşmamış
üşümüş elleri demir parmaklıklarda
uyku sedirinde dikenler karşılamış
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Çok doğru yüreklerdeki umudu söndürmemek lazım.Kutluyorum.Neriman ARAS
İnsan kendisi için, kendi onuru için, her yer umutsuzluk dolsa da, kendi ateşini kendisi yakmalıdır.. İstediği kadar küçük olsun... Önce insan kendi kalbini, düşüncelerini, eylemlerini aydınlatmalı.. Kendindeki karanlıklardan kurtulmalıdır. Kendindeki çelişkileri göremeyen hiç biri, kendi dışındakileri görse de söz etmeye yetkili olamaz.. En büyük sorun, insanın kendini aydınlıkta, kurtulmuş görmesi ve kendisiyle yüzleşmemesidir.. Ancak insanın kendisiyle yüzleşmeleri umud ışıkları doğurur.. Aksi halde karanlık devam eder.. Günümüzün sorunu bu... Umut yakıcılar, kendilerinden önce başkalarını düzeltmeye yöneliyorlar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta