Bölüm 56: Don Ağacının İlk Fırtınası – Gölgeyi Korumak, Hafızayı Savunmak
O yaz, yaylaya ilk kez fırtına indi. Ama bu fırtına, yalnızca gökyüzünden değil—toprağın içinden de koptu.
Don Ağacı eğildi. Yaprağı yoktu ama gölgesi titredi. Kadınlar toplandı. Çünkü o gölge, yalnızca bir ağacın değil—bir halkın hatırasının siperiydi.
Rüzgâr donu savurdu. İpi gergindi, ama çift düğüm çözülmedi. Çünkü o düğüm, bir kadının alnına atılmış bir niyetti.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta