Kıvı 59 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 55: Sergide Kuruyan Don – Gölgeyle Kuruyan Hafıza

Toprak damda sergi bezleri uçuşuyor. Ama o gün, bir don uçmuyor—ağır ağır kuruyor. Çünkü o don, artık sadece bir iç çamaşırı değil, bir halkın alnına asılmış bir hafıza.

Kadın, sergiyi düzeltirken gölgesine bakıyor. Gölgesi donun üstüne düşüyor. Ve o an, kadın kendi geçmişine gölge oluyor.

Donun ipi gergin. Ama kadın gevşemiyor. Çünkü o ip, bir kadının hayatla kurduğu tek çizgi. Ne kopar, ne çözülür. Çift düğüm atılmış. Gevşemez.

O gün, bir kız çocuğu serginin altından geçerken başını kaldırıyor. Donun gölgesinde gözleri kamaşıyor. Ve içinden şu cümle geçiyor:

“Bu don, bir kadının alnına değil, benim yoluma serilmiş bir harita.