Kıvı 58 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 54: Toprak Damda Kuruyan Gölge – Kadının Göğe Serdiği Sessizlik

Yaylada dam, çatısı değil—göğün kendisidir. Toprak damda sergi serilir, ama kadın, gölgesini de serer o toprağa.

Sabah erken. Güneş daha doğmamış. Kadın, çamaşır değil—sessizlik asar dama. Çünkü o sessizlik, gece boyunca içinden geçen binlerce kelimenin susturulmuş hâlidir.

Sergi bezleri uçuşur. Ama kadın, onlara değil, uçuşan gölgesine bakar. Çünkü o gölge, bir kadının sadece bedenini değil— yorgunluğunu da taşır.

Bir çocuk seslenir aşağıdan:

“Ana, su ısındı mı?” Kadın cevap vermez. Çünkü o an, su değil, sabır kaynamaktadır.

Toprak damda yürürken, ayağının altındaki toz bir halkın geçmişidir. Ve kadın, o geçmişin üstünde yürürken geleceği serer dama.