Köygerçeği / Bölüm 2: Çeşme Başı Sessizliği
Çeşme başıydı günün nabzı. Gündüzleri kadınların sessizce su doldurduğu, akşamları gençlerin utangaç bakışlarla buluştuğu yer. Bak, su sesi bile konuşmazdı burada — sadece akar, sır taşırdı.
Geysilikte rüzgâr bile nazlı eserdi. Her esinti, birinin saçından kopmuş bir tutam özlemi taşırdı. Kuşlar bile fazla ötmezdi; çünkü doğa, burada konuşmayı değil dinlemeyi öğretirdi.
Değirmen durgundu ama içinden geçen her un tanesi, yılların bekleyişi gibiydi. Ve harman başı… işte orası hayatın döndüğü yerdi. Aşk orada atılır, keder orada savrulurdu. Toprak hem beslerdi hem de örterdi duyulmayan çığlıkları.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta