Bölüm 44: Sekili Nine’nin Son Tarhanası – Küf Değil, Kayıt
O yıl tarhana geç kurutuldu. Yayla dönüşü gecikmişti, göç yolu uzamış, kadınların omzundaki yük bir mevsimi sarkıtmıştı.
Sekili Nine yine yoğurdu hamuru. Ama elleri artık un değil, hatıra tutuyordu. Tarhana serildi, gölgelik yetmedi, bir köşesi küf tuttu.
Komşular “at gitsin” dedi. Ama Nine, küflü parçayı ayırdı, bir bez bohçaya sardı, ve sandığının en altına koydu. Üzerine bir not iliştirdi:
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta