Kitabe Şiiri - Yelda Karataş

orda yazılı her şey
bir ömrün bitmeyen şarkısı
gözleri vardı onların kirpikleri
ve dokunulmayan sevgileri
birinin dizleri yaralanmış
koşarken bir öğle vakti
kavuşurdu rüzgarın sesine
birinin teni yumuşak
öbürünün
belki de karınca incitmez elleri.

Ölüm başka konuşur mezar kitabelerinde

annemin yüzünü gördüm
beyaz çarşafa sarılı
burnunun dikliği ve dudak izi
bendim o geçmişin gelecek hali

o tümseğin altında her ölüm biraz benim işte.

Ah! bu akasya kokuları olmasa,
bu yürek bilmese bu kadar sevmeyi
ses kaybolmuyor, kokular
kaybolmuyor şimdi baktığımız her şey
suda açan sesi çiçeğin
türkülerin yankısı içimizde
taşa dönüşüyor
üzerinde ölüm ve bedenin göçme tarihi

ama nerde yazılı söyle nerde
küllenmiş gözleri bir sevdanın

Ah! Ölüm nasıl canlı duruyor mezar kitabelerinde.

(Enel Aşk)