kısa Kısa Şiiri - Şehnaz Kart

Herkes tanıyordu beni…

Uğursuz dedikleri kara sokak kedisinden
Yalnız ve üşüyen sokak lambasına kadar…

Meğer ne kadar çirkefmiş bilinmek,
Adileşiyormuş insan, basitleşmekten alıkoyamıyormuş kendisini…
_____

Siyah karga ağzında zeytin dalı taşıyor bugünlerde.
Yalancı işte, ne olacak!
Kandırmaya çalışıyor insanları,
Herkesi kandırıyor.

Çoğu ona inanıyor,
Kanıyor yalanlarına.
Sonra da fazla sulanmaktan çürümüş bir bitkinin bitkin düşmüş dalları oluveriyorlar.

Karşıda bir ışık yanıp sönüyor.
Tam karşımızda.

Ben o ışığı çok geç farkettim oğlum, yıllar geçtikten, ömrüm bittikten sonra…
Artık yolun sonuna geldim,
Cephede geçti ömrüm, şimdi de vurdular beni…
Ne geçti elime?

Yaşamaya bak canım oğlum,
Sevgisizlikten çekin, o şeytan!
Zeytin dalını al siyah karganın elinden!
Yüreğine yerleştir onu,
Asıl ışığın kaynağına koy.
Ve asla karşıya geçme, hep ışıkta kal!

Karşıda bir ışık yanıp sönüyor.
Tam karşımızda.