Madmazel Marguerite Coutanseau’ya.
Paris uyuyor, kar huzur içinde yağıyor,
Kış geceyarısı gülünç şekilde giyinmiş.
Şaşkın şehir günün ağarmasıyla uyanıyor,
İnce çanlar, yuvarlak kubbeler, eski saraylar, hep beyazlaşmış.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta