Kar kristallerinin parıldadığı bir sabah
Ben yine hatırlarım çocukluğumu
Karlara dokunduğumda buz tutan ellerim
Nefesimle buğulanmış pencerem
Ve ben bu kez beyaz bir yalnızlık içindeyim
Ağaçların yapraklarının üstündeki karlar
Rüzgarın ıslığı ve beni saran battaniye
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta