Kış Gecesi Şiiri - Harun Saz

Anladık sert esecek rüzgar.
Üstümüzü örtecek kar yine.
Ne bir ışık ne bir ses veren
Vurulsak olur mu ki gelen.
Nöbet.
On iki saat bekle ha bekle bitmez.
İnsan toprağa girse bu kadar yitmez.
Üç beş köpek sesi bir rüzgar şarkısı
Keyfince çalıyor söylüyor kendince.
Artıp azalırken çarpıyor mazgallara
Kapaklar ritim tutuyorlar arsızca
Karanlık.
Mehtap bile eğlenmiyor geçiyor ecik deyip
Ardında umutlar hayaller sürükleyip.
Gece uzun sabah olmaz artık
Her çalı bir süliet her ses bir yaratık.
Beklemek
Bir ızdırap
Gece boyu şafak atsa da durur zaman
Zaman olmaz olası büyük imtihan
Kardan içeri sızar bir parça rüzgar
Bahar nedir görmedik bizde hep güz var

Böyle gelir geçer de günler aldırmayız
Biz bu dağ başında gözü keskin kartallarız
Herkes bir iş yapar geçer bir gün
Günler geçse de ömürler son gün
Elde silah gözümüz dağda
Yaşlar yirmi üstü bir garip çağda
İnsan yirmi otuz demeden ölürmüş
Ölürmüş de ellisinde altmışında gömülürmüş.
Kalmamış bir yerde baktım da umut
Unut ki serinlesin kafan ne varsa unut

Arkası uzun bitmez anlatmakla
İnsan anca fehmedermiş yaşamadıkça
Biter gece olur sabah değişim vakti
İnsan ne çabuk unutuyor verdiği akdi

Yarın
Yine rutin aynı iş güç
Aynı suratlar yüzler gülünç
Üç beş şaka sözü sonra yine devam
Sevilmez güleç yüzlü şakacı adam

Bir koğuş parsel parsel payda payda
Dağılmış eşyalar hangisi kime ne fayda

Yatarsın uyuyabilirsen
Dönersin dur durabilirsen.
Tükenir ruhun bir dem daha
Bitti bitecek bin gün kaldı aha.

3 Aralık 2019. Harun Saz. Panak.