Kirpiğimdeki Damlalar Şiiri - Saliha Öcal

Asılı kaldı damlalar,kirpik uçlarımda.
Pınarımın önüne set çekildi bir anda.
Yağış ihtimalinin olmadığı havada.
Yel heybetle topladı,bulutları tavanda.

Alçalan bulutlar, sis serpiştirdi zemine.
Buğulu gözlerimse matlaştı görüntüye.
Yağıyor derine,görülmüyor çıplak gözle.
Damlaları göremiyor kimse,gül yüzünde.

Yalvardım asılı damlaya aşsın setleri.
Kırıp döksün,önüne çit âmâ engelleri.
Taşsın topyekün suyuyla,yarsın denizleri.
Gör o zaman,zeminde toplanan dilsizleri.

Damladı,yanağımdaki kızıl sahralara.
Damarına çekmeden ulaştı boşluklara.
Serinlik olamadı,kumun kızgın harına.
Basamıyor çıplak,alev ayak tabanında.

Gözlerimden sızıyor,ciğerimin gölüne.
Ciğer gölümden,kanallarla mat gözlerime.
Damlası eksilmiyor kefeli terazide.
Buharlaşma yok,güneş girmiyor içeriye.

Edremit/Van.