Kırmızı Şakayık Şiiri - Enes Papağan

Bana sarılmıştı.
Elleri belimde,
Kafası omzumdaydı.
Yüzünde de hafif bir gülümseme vardı.

Anlatamazdım içimdeki heyecanı.
Ellerinde ona verdiğim kırmızı şakayık,
Tutuyordu sımsıkı.
Tıpkı kendisine hediye verilen küçük çocuklar kadardık.

Kalbim yerinden çıkmıştı sanki.
Hissediyordu beni.
Hayallerim gerçek olmuştu.
Ama ben hala rüyada sanıyordum kendimi...

O, çiçekten daha güzeldi.
Yüzündeki gülümseme her şeye değerdi.
Çok sevdiğim ela gözleri,
Benim kaderimdi...