Kırmızı Dairede Ayin Şiiri - Sinan Bayram

Kadife bir sessizlik çöker odaya,
Tütsü yükselir, gökyüzü yoktur artık.
Maskeler birbirine bakmaz,
Ama her nefes bir itiraftır.

Bir gong vurur —
Ve yankısı kalbin içinden geçer.
Bir çember çizilir sessiz adımlarla,
Merkezinde arzunun soğuk ateşi.

Kadınlar yürür,
Ritmik, matematik, neredeyse kutsal.
Gözleri kapalı, bedenleri dua eder gibi,
Ama dualar Tanrı’ya değil, içlerindeki boşluğadır.

Kırmızı cüppeli rahip yükselir,
Elinde siyah kitabı yoktur,
Çünkü bu ayinde sözler değil,
Bakışlar hüküm sürer.

Bir dil döner,
Ne Latince, ne insanî —
Bir büyü gibi, bir sır gibi,
Duyulmaz ama hissedilir.

Ve o anda —
Adamın kalbi unutur ritmini.
Çünkü korku ve arzu,
Aynı bedende dua etmektedir.

Maskelerin altındaki nefes,
Bir yankıdır kadim mağaralardan.
Bir anlık sessizlik…
Sonra hepsi geri çekilir,
Tıpkı bir dalganın kumdan sırrı silmesi gibi.

Geride yalnızca bir şey kalır:
Bir göz — tamamen açık.
Ve bir başka göz —
Tamamen kapalı.

Sinan Bayram