Kırmızı Çocuk Şiiri - Betül Külahçı

Sütünü içmeden yattı çocuk
Olsa içmezmiydi ki
Annesi örtmüştü üstünü
Yüreğindeki nefrete inat
Bir yanı anne sevgisi
Azrail yan mahallede dolanıyordu
Bir de namlu ucunda
Belki dedi kadın uyanırız sabaha
Umut rüyalarına dalarken
Kabuslar içinde,acı içinde
Kulakları uğuldatan sesin içinde
Uyanamadılar!
Fakirdiler,acizdiler ama manşettiler
Ucuz battaniyenin altından damlayan kan
Süzülüyordu yanaklarından
Belki de kurtulmuşlardı kim bilir
Bakıyorlardı tozduman semadan
Ertesi gün unutulacaktı yüzleri
Oysa minik bedenlerdi tek delil
Hatılatacak Geçmişi
Ve de Utandıracak Geleceği.