Kırmazsın Sanmıştım Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ben seni, kalbimi kırmazsın diye sevmiştim.
Nereden bilebilirdim ki tuzla buz edip ellerime vereceğini...
Bir tebessüm gibi duruyordun oysa avuçlarımda,
Şimdi içim de kar, fırtına, boran, hüküm sürüyor sessizce.

Ve ben ,sen diye gecelerce uykusuz kaldım,
Adını dilimden düşürmedim.
Dualarımla sardım yokluğunu.
Bilemezdim
Bir sözünle,
Bir bakışınla
Un ufak edeceğini yüreğimdeki seni.
Ve sen…
En kutsal mabedimdin benim.
Şimdi enkazının altında kaldım.

Kader dedim.
Diz çökmedim…
Ama içimde kocaman bir şehir yıkıldı.
Bütün sokaklar sensizliğe çıktı,
Ve Kalbim kendi küllerinde çürüdü.
Ne yapsam, hangi duayı okusam,
Sesim ne Rabbime
Ne de sana varıyor…
Dualarım içinde yaralar acıyor

Ben seni,
Yaralarıma merhem sanmıştım.
Meğer zehrin en tatlısı senmiş bana.
Yarılmış bir kelime gibi…
Şimdi acının hecesindeyim,

Ve biliyor musun?
Sen giderken
Bir çığlık kaldı içimde —
Camdan bir kuş gibi
Boğazımda parçalandı.
Dilimde ağu, zehir, kan oldu…
Oysa
Ben seni, kalbimi kırmazsın diye sevmiştim.
Nereden bilebilirdim tuzla buz edeceğini…
Artık, kırdığın cam gibi yüreğim paramparça…
Şimdi mutlu musun?