Kırlangıç Ömürlü Şiiri - Ömer Gümeli

İnsanı ayakta tutan hep umuttan
Umudu tüketenler ölüp gitti yavaştan
Yeri gelir ihya ederdi
Yeri gelir kendine kendini dipdiriyi
Nereden gelirse gelsin yoksunluğu
Öğrenen kaldı dıkız hayatı
Durmadan cepten yedi çoğunluğu
Alıp başını gidenler
Gidenleer!

Kim boş çanaktan doyduydu
Kim boş kupadaki havadan kandı
Kimdi aranıp duran kimi
Bir avuç gelmez sevgiyi kim o kim

Ya mezara gitti hep
Veya ırağa gidenler
Tükenenler umuda
Yol aramaya çıkana yani
Acıma çocuk kırlangıç ömürlüye
Vur gitsin
Acıma kendine...