Kırkayaksın Sen! Şiiri - Mustafa Bulan

Ne kadar çok anlatsam anlamazsın
Bu hurafelere inanırsın sen.
Yer çekimi derim kavrayamazsın
Şeyhler, gavslar uçmaz, uçurursun sen!

Şeyhi uçurup, görürsün göklerde(!)
Boş çuval dik duramaz, uçar yelde,
Eğer uçmak yoksa şu ezberinde
Bir şarlatan bulur, öğrenirsin sen(!)

Keramet deyip kandırırlar seni,
Biat ettirip yönetirler seni,
Aklını alıp bitirirler seni,
Kokmuş ayaklara kapanırsın sen!

Hayatla ilgili sorgulamadan
İnandığın çok şey var; yalan dolan…
Bunlar kolay girer, çünkü boş kafan!
Yallanırken alttan kırkayaksın sen!

Olursa ayaklar baş, başlar ayak
Vallahi de herkes olur kırkayak(!)
Liyakat, ehliyet yok; torpil kıyak…
Her halta kader der, savunursun sen(!)

Kader der, suçu atarsın üstünden,
Allah’ı suçlar, sallarsın ezberden,
Sen her şeyi konuşursun gerinden,
Her ayak sende var, dolanırsın sen!

İnsan doğmak var ya; kader elbette,
İnsan olmak için gerek irade,
Allah rolleri dağıtmaz özelde,
Kader bilimsel yasadır, körsün sen!

Menfaatin varsa koşarsın doğrudan,
Hem zalime eğilirsin doğrudan,
Kolayca çark eder, çıkarsın yoldan,
Münafıksın, sapkınsın, yaltaksın sen!

Kafan boştur, bak söylerim buradan,
Eğlenirler seninle, çaktırmadan,
Çokça paylaşırlar sosyal medyadan,
Montaj resimlere bayılırsın sen!

Bulamoğlu boştur bazı kafalar,
Pisliğe bulaşır bu kırkayaklar,
Ne kadar anlatsan anlamaz bunlar,
Fazla kafa yorma, usanırsın sen!

Pendik/18.09.2025