KIRK YAMALI BOHÇA
Yorgun düştü gözlerim, yolunu gözlemekten
Gücüm tükendi artık amansız özlemekten
Boşa çıktı hevesler, gönül arzular besler
Elime ne geçti ki aşkını gizlemekten?..
Zamanı geri sarmak keşke elimde olsa
Ellerini tutunca, korkularım kaybolsa
Uyutmuyor bu sesler, tende ılık nefesler
Belli belirsiz bir yüz, girdiğim hangi yolsa?..
Geceler zifir kara, saatler paydos etmiş
Beklerim umutsuzca o tren çoktan gitmiş
Gözlerim dolu dolu, zordur hasretin yolu
İçimde derin kovuk, ayaktayken tüketmiş...
Bir türlü dolmak bilmez dert kederin kotası
Sürükler hoyrat rüzgâr belli değil rotası
Kadere dur diyebilsem, yanına gelebilsem
Ne cehennem ne cennet ikisinin ortası...
Ömürde hazan vakti yapraklarım dökülür
Bir gün yüzü görmedim boynum yine bükülür
Hayat eğreti nakış, kahreder o son bakış
Kırk yamalı bohçayım, nerden tutsam sökülür...
Ali Altay TURAN
Kayıt Tarihi : 14.10.2023 19:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
