Kırk Ergen Kuş Şiiri - İsmail Uysal

Hakikat üzere çıktığım yolda
Varda yoku gördüm yokta var oldum
Sağımın hükmünü yitirdim solda
Ateşte gül açtım, gülde har oldum

Gün oldu çöllerde mecnuna eştim
Gün oldu dağların bağrını deştim
Kardeş eli ile kuyuya düştüm
Yare ağyar oldum, aşka yar oldum

Yolumu kesti her zamanın puştu
Dilimi kestiler gönlüm konuştu
Evvelce yüreğim kırk ergen kuştu
Kırıldı kanatlar tarumar oldum

Ne dedim de bana küstü aynalar
Tebessüm beklerim hep kapı duvar
Dünyada üç karış toprağım mı var
Dağların derdine hissedar oldum

Bu ara beynamaz dolu camiler
Yetim hakkina göz dikti hamiler
Çaldı ekmeğimi kırk haramiler
Ki canım sağ diye minnettar oldum

Önümde gençliğin meyvesi varken
Hayalimi sattım üç kuruşa ben
Üstüme uymadı aldığım kefen
Kaf Dağı ehline hükümdar oldum.

Avcumda Kabil"in kardeş kanı var
Sırtımda Yusuf'un ak miltanı var
Önümde İbrahim ardımda putlar
Kahi gül bahçesi kahi har oldum

Bak işte yoruldum çöktüm diz üstü
Gazzeli çocuklar da bana küstü
Kadınlar açlıktan ölerek sustu
Bir günde bin yıllık ihtiyar oldum