Kırılmaya müsait olmayan zamanlar

Bazı zamanlar çok şeye gebedir
Ve insan bir çok şeyden geberir sevgilim
Sen bazen bir saat ileride olurdun
Ve çokça zaman mevsimler girerdi aramıza
Kırıldık ve zaman hiç müsait değildi
Hani evimizdeki fiskosun altındaydı ağlamak
Ve en sessiz biçimde mutlaka
Bir cigara daha yaktım balkonda
Babam çoktan uyudu Gule
Ben kırık bir zamanla ne ileri ne geri
Hep kendi kavgamda saydım adımlarımı
Dedim ya zaman kırılmaya müsait değil artık
Çünkü sabah sekizde iş başı..

Burda deniz başlamalıydı ve yosunlar
Kuşlarda çoktan göçtü gökyüzü bomboş
Yağmur yağıyor başka bir şehirde
Şimdi sen başka bir iklimde
Ben bambaşka bir mevsimde
Ayaklarım Güz'e takıldı
Nefesim buz gibi, hava çok güzel
Haydi tekrar gelde parkta oturalım..

Yaşım yirmi dokuz çok üzgünüm biraz kırgın
Bu yaşa gelince anlıyor insan
Bazı zamanlar kırılmaya müsait değil artık
Çünkü sabah çok erken uyanacağım
Ve bu gecede yastığım nemli uyuyacağım
Benim kırılmaya müsait bir zamanım yok artık..
Sen gelip saçlarımı okşarsan
Belki yeniden umutlanacağım..
Çok zaman geçiyor, zaman geçiyor
Ben kırılmaya bazen müsait bir zaman buluyorum
O da yetmiyor seni unutmaya
Ben acıyla aynı anda anılırım
Benim adım hüzünle hizalı
Acılarım seninki kadar fiyakalı
Ben şimdi uyuyacağım
Belki kırılmaya müsait zamanlar oldurtacağım
Hiç bir şeyi oldurtamayan bir adam olarak
Hoşçakal..

Mart 2025