Kırıldığımız söz,
öfkelendiğimiz bakış,
kaçtığımız yüzleşme…
Hepsi,
kendimizi tanımamız için
gizli bir çağrı.
Hepsi,
içimizdeki bilinmeyen
odaların kapılarıdır
Karanlıkta kalan yanımızı
bir başkasının sertliği aydınlatır;
acıtır belki, ama
öğretir de.
Ve biz,
her yarada biraz daha
kendi hakikatimize yaklaşırız;
kırıldıkça derinleşir,
içimizdeki gücü bir cevher gibi açığa çıkarırız.
Kendi gölgemizde büyür
Kendi ışığımızda yürürüz
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!